Wat er ook speelt in het leven van iemand, treed iedereen onbevangen tegemoet, zegt Margreet de Wolde. “De maatschappij zit al vol veroordeling en mensen veroordelen zichzelf ook vaak genoeg.”
Margreet de Wolde uit Gasselte heeft in haar leven allerlei soorten vrijwilligerswerk gedaan, van pastoraal bezoekmedewerker en vrijwilliger bij de voedselbank tot e-coach van de cursus ikzoekgod.nl en leider van tienerkampen. Steeds opnieuw ervaart ze hoe mensen opbloeien wanneer ze zich geaccepteerd voelen en ervaren dat ze ertoe doen. “Sommige mensen hebben veel eenzaamheid in hun leven. Als er bijvoorbeeld eten door de supermarkt wordt bezorgd, is dat het enige contact dat ze hebben in dagen. Dat is verdrietig, want ieder mens wil graag gezien worden.”
Van binnenuit
Het is eenvoudig om een oordeel te hebben over iemand die in de problemen zit. Want soms schiet de gedachte in een flits door je hoofd: ‘Had je maar betere keuzes moeten maken.’ Maar mensen die hulp nodig hebben, veroordelen zichzelf vaak al of zijn al meerdere malen gekwetst door anderen. Wat ze niet nodig hebben, is nóg iemand die hen de maat neemt.
“De maatschappij vraagt altijd wat van je: je moet veranderen, verbeteren, iemand zijn”, vindt Margreet. “Veel dingen zijn helemaal niet reëel en geven mensen alleen maar stress. Maar God wil je zoals je bent. Hij wil je van binnenuit veranderen, op een liefdevolle manier en op een tempo dat je aankan.”
Margreet probeert daarom onbevangen en met mildheid te kijken naar iedereen die op haar pad komt: niet als ‘probleemgeval’, maar gewoon als mens. “Zonder afwijzing naast iemand gaan staan en dan kijken wat iemand nodig heeft – dat is zo helpend. Veel mensen klappen gelijk dicht als ze zich in het beklaagdenbankje voelen zitten.”
Met Gods bril
Soms is het lastig om geen oordeel te hebben, erkent ze. “Bijvoorbeeld als het bij iemand thuis een totale chaos is. Of als er allemaal eten buiten de koelkast ligt. Of wanneer iemand achter elkaar sigaretten rookt, terwijl hij geldproblemen heeft.” Maar volgens haar is de vraag vervolgens wat je met die gedachten doet. “Als je ze gaat uitspreken, geef je ze ruimte. Je kunt er ook voor kiezen om onbevooroordeeld met iemand om te gaan.”
Ze vindt het belangrijk om “met Gods bril en Gods hart” te kijken. “Zo’n rommel kan komen doordat het chaos is in iemands hoofd. Ik probeer de persoon te zien die erachter schuilt en toch mijn waardering te laten zien.” Ze leeft zich zo goed mogelijk in door zich voor te stellen dat het haar eigen kind is dat in deze situatie terechtgekomen is. “Dat maakt het meteen heel anders. We zijn een grote familie met elkaar, en we zijn allemaal werk in uitvoering. Elk mens heeft waardering nodig, iedereen is geliefd.”
De ander kan vaak feilloos inschatten of je een oordeel hebt over hun situatie. “Juist mensen die problemen hebben, voelen heel scherp aan of je een dubbele agenda hebt of achterbaks bent. Ik heb het idee dat ik soms meteen aan iemands gezicht kan zien wat iemand denkt. Als je de ander de ruimte geeft en puur en echt bent, is dat heel verfrissend voor ze. Als ik op die manier gebruikt wordt door de Heer, kan ik daar zelf ook enorm van genieten.”
