Diaken Iwan Osseweijer: ‘Op weg gaan en vertrouwen dat de Heer zal voorzien’

Aan armoede en schulden willen veel kerken iets doen. Maar hoe kom je mensen met geldzorgen op het spoor? Een probleem dat je als kerk heel praktisch mag oppakken volgens diaken Iwan Osseweijer. Met geloof èn vertrouwen.

Diaken Iwan werkt in het ‘noordelijkste puntje’ van het rooms-katholiek bisdom Rotterdam. Naast zijn werk voor de Willibrordusparochie in Lisse, Hillegom en De Zilk en actieve rol als voortrekker van SchuldHulpMaatje-locaties Lisse en Hillegom is hij ook vader en echtgenoot.

“Het diaconaat is geen functie, maar een leven in dienstbaarheid. Daar hoort bij dat ik me hard maak voor de kwetsbaren en de armen.” Iwan is oproepbaar in het hele bisdom, maar de bisschop houdt vaak wel rekening met zijn gezin. Zijn vrouw is niet-kerkelijk, maar toch kan hij op haar onmisbare steun rekenen: “Ze vond het ook goed om onze kinderen te laten dopen. Soms is er wel een kleine spagaat tussen wat de bisschop en mijn vrouw willen, maar daar komen we altijd goed uit. En ze zet me ook regelmatig met beide pootjes op de grond. Het is heel goed voor mij dat ik getrouwd ben!”

Schaamtecultuur

De grootste uitdaging van zijn werk noemt Iwan om armoede en ellende op het spoor te komen. “SchuldHulpMaatje heeft ook dat spel Taboedoorbrekers. Dat taboe is heel ingewikkeld! Bij collega’s of in andere kerken is het overal dezelfde uitdaging. Er is genoeg geld en bereidwilligheid, maar we zouden graag wat meer willen helpen.”

Alle 19.000 parochianen bezoeken is ondoenlijk. Iwan komt vooral in aanraking met geldzorgen door goed op te letten tijdens zijn werk. Ook laat hij zich graag zien in de omgeving om aan een netwerk te bouwen. Altijd met zijn ‘boordje’ aan, dat maakt hem herkenbaar en toegankelijk.

Bij SchuldHulpMaatje Lisse was diaken Iwan voorheen betrokken als kwartiermaker. “Van onze drie dorpen is Lisse de meest welvarende. Je zegt daar niet dat je arm bent, zo werkt de schaamtecultuur.” In Hillegom initieerde Iwan de stichting die daar nu in oprichting is voor SchuldHulpMaatje. Het is een mooi proces, al ging dit eerst niet vanzelf. “De parochie was bang dat er nooit genoeg vrijwilligers zouden komen. Toen zei ik: “Begin nou met een intentieverklaring. Ik pak het verder op, maar we moeten ook geloof hebben dat de Heer zal voorzien!” We gaven er bekendheid aan en heel wonderlijk: de één na de ander meldt zich aan als vrijwilliger.”

Naar Emmaüs

Diaken Iwan kreeg de handen op elkaar bij vier verschillende kerken, nadat hij zelf enthousiast werd over het concept van SchuldHulpMaatje. Iwan: “Een maatje zegt niet: “Arme stumper, ik neem het wel van je over, ik begrijp het wèl. Foei, zondig niet meer!” Dat is niet duurzaam en geeft geen zelfvertrouwen. Laat mensen juist voelen dat ook zij kind van God zijn.”

Iwan ziet het ook graag in een bijbels perspectief: “Als een leerling trekkend naar Emmaüs loop je mee, samen met de Heer. De ene keer ben je die leerling en de andere keer ben je als de Heer, maar je loopt samen op! Je bouwt aan eigenwaarde en je maakt iemand inzichtelijk waar hij mee bezig is. En als hulpvrager geldt: fouten kun je weer herstellen en je hebt altijd een tochtgenoot. De ene keer zichtbaar in een vrijwilliger, de andere keer niet, maar ook dan is de Heer bij je!”

Voor over vijf jaar is Iwans hoop dat SchuldHulpMaatje niet meer nodig zal zijn in de Bollenstreek. Iwan: “Maar dat is natuurlijk een utopie, er ligt werk genoeg. Mijn droom is dat de diaconie nog meer in het hart van de gemeenschap komt en een plek krijgt in de liturgie. Niet alleen collectes, maar dienstbaarheid als integraal onderdeel van het kerkelijk leven van mensen.”

Geloven en vertrouwen

Over een advies voor SchuldHulpMaatje-locaties in oprichting hoeft diaken Iwan niet lang na te denken: “Naar mijn idee blijft het vaak steken omdat we teveel kletsen, zonder iets te doen en gewoon te geloven. Lokale en kerkelijke cultuurverschillen zijn soms echt een uitdaging, maar loop er niet voor weg. Benoem het en kijk hoe je samen verder kunt. Als je ze op waarde weet te schatten in het grotere geheel van Gods koninkrijk, dan is het juist een hele mooie weg om te gaan!”

Maar zijn grootste advies is het vertrouwen dat de Heer je bijstaat in je roeping. “Zowel het bijbelse Griekse woord ‘pisteuo’ als het Engelse ‘faith’, betekent geloven en vertrouwen in één. Dat moet veel meer ons hart doordringen, zodat we weer gewoon dingen durven te gaan doen. Loop maar die weg van Jeruzalem naar Emmaüs, je ontdekt later wel dat de Heer steeds met je meeliep.”

---

Wilt u graag tips en hulpmiddelen hoe u als kerk meer mensen met geldzorgen kunt bereiken en helpen? Of denkt u erover na om bij u in de buurt een locatie van SchuldHulpMaatje te starten? Neem dan contact op met Tom Kolsters voor meer informatie: tom.kolsters@schuldhulpmaatje.nl.